Osowiała i smutna papuga. Czy papuga może mieć depresję?

Twoja papuga straciła cały życiowy entuzjazm? Niegdyś rozśpiewana i tryskająca energią dziś smętnie przesiaduje w klatce, zupełnie nie zwracając uwagi na wszystko, co dzieje się wokół? Takich sygnałów nie powinieneś lekceważyć. Smutek u papugi może wynikać z różnych powodów, dlatego tak ważne jest, by w porę odkryć, co tak naprawdę trapi pierzastego pupila. Czy papugi też cierpią z powodu depresji? Dlaczego papuga jest osowiała?

 

Depresja u papugi — przyczyny

Depresja u papug, podobnie jak u ludzi, jest najczęściej wynikiem oddziaływania kilku czynników, takich jak: uwarunkowania biologiczne (np. zaburzenie poziomu neuroprzekaźników w mózgu, zmiany hormonalne), czynniki środowiskowe (np. niedobór światła jesienią), stan fizyczny (np. przewlekłe choroby) i stres (np. spowodowany zmianami w środowisku czy utratą opiekuna bądź ptasiego partnera). 

 

Bardziej narażone na depresję są papugi z natury wrażliwe i reaktywne (np. żako, kakadu). Pojawieniu się depresji u papug może sprzyjać również samotność oraz brak stymulacji umysłowej. Niejednokrotnie powodem smutku u papugi jest frustracja związana z brakiem możliwości zaspokojenia naturalnych potrzeb, takich jak żerowanie, aktywność fizyczna, kontakty społeczne.

Po czym poznać, że papuga jest smutna?

Papugi często starają się ukrywać ból, stres czy smutek — jest to podstawowy mechanizm obronny chroniący je przed atakiem drapieżników. By w porę rozpoznać depresję u papugi, warto więc być wyczulonym nawet na niewielkie zmiany w zachowaniu pierzastego pupila. Sygnały smutku u papugi zwykle są zbliżone do oznak stresu, dlatego tych dwóch stanów nie sposób właściwie rozróżnić.

Do najczęstszych objawów depresji u papug należą:

• utrata apetytu,
• zwiększenie czasu snu,
• agresja i dziobanie,
• zmniejszenie zainteresowania zabawą i interakcjami społecznymi,
• stroszenie piór,
• skubanie piór,
• wybiórcza utrata piór (zwłaszcza w ogonie i skrzydłach),
• pojawienie się pręg stresowych na piórach,
• zmiany w wokalizacji (krzyczenie, piszczenie lub zaprzestanie wokalizacji),
• zachowania stereotypowe (np. uporczywe kiwanie głową).

Więcej o mowie ciała papug przeczytasz w książce „Co mówią papugi? Pierzasta psychologia w pigułce”.

Co zrobić, gdy papuga jest osowiała?

Przedłużający się smutek u papugi zawsze wymaga reakcji ze strony opiekuna. Warto pamiętać, że objawy chorób u ptaków często mogą przypominać oznaki depresji. Z tego powodu, jeśli zauważysz, że papuga jest osowiała, powinieneś skonsultować się z lekarzem weterynarii i sprawdzić, czy nie rozwija się u niej żadna choroba.

Terapia depresji u papug zależy od przyczyny ptasiej chandry. W przypadku zestresowanych papug warto zadbać o zapewnienie im bezpiecznego środowiska życia (np. zmianę lokalizacji klatki). Korzystna dla smutnych papug może okazać się także ekspozycja na światło UV, które łagodzi objawy sezonowej depresji. 

 

Pomocne w walce z depresją u papug jest wzbogacenie środowiska (np. poprzez umieszczenie w klatce zabawek interaktywnych) i dostarczenie większej dawki rozrywki (np. poprzez trening sztuczek). Samotnym papugom należy poświęcić więcej uwagi. W niektórych przypadkach można rozważyć wprowadzenie do domu towarzysza dla papugi. 

 

Jeżeli podjęte działania nie przyniosą rezultatów, konieczne może być zastosowanie leczenia farmakologicznego, które pozwoli przywrócić prawidłowy poziom neuroprzekaźników w mózgu.