Czy papuga tęskni?
Rozstanie z bliską osobą zawsze budzi duże emocje. Nawet krótka nieobecność ukochanego opiekuna może wywołać u papugi niepokój. Gdy jednak rozstanie jest nie na chwilę, lecz na zawsze, serce papugi może rozdzierać prawdziwa tęsknota. Jak rozpoznać, że papuga tęskni? W jaki sposób pomóc papudze uporać się z rozłąką?
Czy papugi tęsknią?
Papugi to towarzyskie zwierzęta, dla których jednym z najważniejszych elementów życia są kontakty społeczne. W naturze ptaki te praktycznie cały czas spędzają z innymi pierzastymi towarzyszami. Choć papugi zwykle mają wielu przyjaciół, w ich sercu szczególne miejsce zajmuje partner. Również w warunkach domowych papugi utrzymywane pojedynczo często obdarzają wyjątkowym uczuciem swojego opiekuna.
Ptaki silnie przywiązane do ludzi najchętniej nie rozstawałyby się z nimi ani na chwilę. Ukochany człowiek znajduje się w centrum papuziego świata. Gdy więc znika z horyzontu, papuga traci poczucie bezpieczeństwa, czuje się samotna, zaniepokojona i opuszczona. Papuga związana z człowiekiem z pewnością może tęsknić, a tęsknota jest tym większa, im dłuższa jest rozłąka i im bliższa relacja łączyła ją z opiekunem. Tęsknota u papug wydaje się powiązana ze zdolnościami poznawczymi — szczególnie inteligentne papugi silniej odczuwają emocje związane z rozłąką niż gatunki o niższym poziomie rozwoju poznawczego.
Po czym poznać, że papuga tęskni?
Gdy zabraknie najważniejszej osoby w życiu, nic nie jest już takie jak dawniej. Ulubione jedzenie nie smakuje jak kiedyś, a zabawa nie cieszy jak zwykle. Typowe objawy tęsknoty u papug to:
- nawoływanie opiekuna — papuga, która nie widzi swojego opiekuna, próbuje z nim nawiązać kontakt, intensywnie wokalizując;
- apatia — tęskniąca papuga może stać się apatyczna, niezainteresowana otoczeniem ani zabawkami;
- utrata apetytu — w wyniku tęsknoty papuga może stracić apetyt;
- wyrywanie piór — jednym z sygnałów stresu u papug jest wyrywanie piór, które bywa próbą uporania się z negatywnymi emocjami;
- niepokój — rozłąka z opiekunem może sprawić, że papuga straci poczucie bezpieczeństwa, przez co stanie się podenerwowana, drażliwa i przestraszona.
Więcej o mowie ciała i zachowaniach papug przeczytasz w książce: „Co mówią papugi? Pierzasta psychologia w pigułce”.
Jak ograniczyć tęsknotę papugi?
Uporanie się z tęsknotą nie jest łatwym zadaniem. Aby papuga lepiej radziła sobie z rozłąką, warto uczyć ją niezależności i zawczasu przygotować na rozstanie. W przetrwaniu trudnego czasu samotności pomóc może też zajęcie głowy i dzioba czymś innym. Jak pomóc papudze, która tęskni? Oto kilka pomysłów.
- Wzbogacenia środowiska — dobrym sposobem na ukojenie ptasiej tęsknoty może być dostarczenie papudze rozrywki na czas swojej nieobecności. Jeśli wychodzisz na dłużej, możesz zaoferować papudze gałązki do obdziobywania, wypełnić zabawki interaktywne przysmakami lub włączyć radio.
- Nauka samodzielności — papuga powinna być przyzwyczajana do pozostawania w samotności. Nie należy więc spędzać z nią każdej wolnej chwili. Jeśli planujesz dłuższy wyjazd, zawczasu zapoznaj ją z nowym opiekunem i wydłużaj przerwy w interakcjach.
- Rutyna — nieobecność opiekuna to duża zmiana w życiu papugi. Lepiej więc nie wprowadzać dodatkowego zamieszania w życie papugi. Warto w miarę możliwości utrzymać dotychczasowe pory karmienia, zabawy czy interakcji społecznych.
- Nagrania — słuchanie głosu ukochanego opiekuna lub oglądanie nagrań z jego udziałem może dać papudze namiastkę bliskości i chociaż częściowo ograniczyć stres związany z rozłąką.
- Pierzasty przyjaciel — jeśli spędzasz dużo czasu poza domem, zrezygnuj z utrzymywania pojedynczej papugi. Zdecyduj się na parę lub stadko ptaków — papugi w grupie nie będą czuły się samotne.
Jak pomóc papudze po stracie opiekuna?
Śmierć opiekuna lub rozstanie z nim na zawsze w jednej chwili burzą cały uporządkowany papuzi świat. Szczególnie źle znoszą rozłąkę papugi, którymi opiekowała się tylko jedna osoba lub starsze ptaki, które całe życie spędziły w tym samym domu. Nowy opiekun papugi musi pogodzić się z tym, że nigdy nie zastąpi poprzedniego. Nie znaczy to jednak wcale, że próba budowania przyjaźni z papugą z drugiej ręki jest skazana na porażkę. Papuga, która straciła opiekuna, może jednak potrzebować czasu, by uporać się z tęsknotą i zaufać nowej osobie.
Nie należy zmuszać papugi do interakcji, ale warto spędzać jak najwięcej czasu w pomieszczeniu, w którym się znajduje. Trzeba też stosować pozytywne wzmocnienia — nagradzać papugę za wszystkie pożądane zachowania. Wskazane jest ponadto ustanowienie stałego harmonogramu papuziego dnia i wypracowanie rytuałów, które pomogą w stworzeniu więzi. Cierpliwość to klucz do papuziego serca.
Czy papugi pamiętają swoich opiekunów?
Czy papugi pamiętają swoich opiekunów po latach rozłąki? Pamięć długotrwała u papug nie została dobrze zbadana. W naturze papugi, by odnaleźć okresowo dostępne pożywienie, muszą jednak posługiwać się pamięcią długotrwałą. Obserwacje ptasich opiekunów potwierdzają przypuszczenia o dobrej pamięci papug. Wiele ptaków nawet po wieloletniej rozłące z opiekunem nie tylko bezbłędnie go rozpoznaje, ale również obdarza takim samym uczuciem jak przed laty. Jeśli więc Ciebie i papugę połączyła wyjątkowa więź, prawdopodobnie będzie ona trwała już zawsze, a Twój pierzasty podopieczny nigdy Cię nie zapomni.